რუხი ღრუბლები ფარავდა მთებს. ნისლი ისევე ჩუმად იყო, როგორც ჩვენი ეზოს ბოლოში. ვისხედით და უბრალოდ ვუყურებდით ჯერ ცას, მერე მთებს, მერე ისევ ცას… ჩავჩურჩულე:
– მალე პირველი თოვლი მოვა. ჩვენს აღმართზე ალბათ ბევრი ნაკვალევი იქნება, მაგრამ ჩვენი ნაფეხურები ერთმანეთის გვერდით აღარ…
გამიღიმა, ხელი უფრო მომიჭირა და ჩამჩურჩულა.
– არასოდეს!
მარიამ მაზავრაშვილი,
15 წლის
