სკოლიდან გამოვედი, ცრიდა. დაღლილი ვიყავი, მძიმე ჩანთას ძლივს მოვათრევდი. წიგნები ჩანთაში რიტმულად ხტოდნენ. გაჩერებაზე დავდექი.
– ბედი არ მაქვს რა, დაბადებისდღეზეც სკოლაში რომ წახვალ! – უკმაყოფილოდ მოვიჭმუხნე.
რამდენიმე ადამიანმა გაოცებულმა შემომხედა, მეც სახე გავასწორე და ჩანთიდან ყურსასმენები ამოვაძვრინე. ავტობუსი მოვიდა, სწრაფად ავედი და ჩემი საყვარელი ადგილიდავიკავე. წვიმის წვეთები ფანჯრებზე ცურავდნენ. ერთი-ორმა მაწანწალა ფოთოლმაც ჩაინარნარა. მიყვარს შემოდგომა, განსაკუთრებით ჩემს დაბადების დღეზე. რაღაც უცნაური გრძნობა შემომეპარა. სიტკბომ, სევდამ და მხიარულებამ ერთად შემომიტია.
ჩავთბი… ქალაქიც ნისლში ჩაიძირა…
ნინი ბიწაძე,
14 წლის
